Wczoraj jedliśmy tort Weroniki, dzisiaj Ewy. Mam dosyć, dzieci leżą na kanapie i czekają aż im się zrobi miejsce na resztę pianek z kakao.
40 lat minęło
– „Upiekę tort” na piątek.
– „Nie, po co? Znowy słodkie…” tak mam, że woli silnej u mnie brak i wizja jedzenia tortu przez następne kilka dni nie przedstawiała sie zachęcająco.
Temat zamknęty myślałem…
W czwartek Sonia zaczęła jednak urzeczywistniać swój pomysł. Odpuściłem sobie narzekania. Postanowiłem jednak zaprosić na pomoc w skonsumowaniu Irene, Johannesa i Nillsa. Ci jednak odmówili, każdy miał jakieś ważne sprawy.
Mama przyszła jak byłem u lekarza, Janina przywitała mnie w dzwiach, uściskała… Niby nic takiego pomyślałem. W pokoju pod sufitem rozwieszona ozdoba urodzinowa (nie wiem jak się takie coś nazywa), na parapecie baterie napojów i pączki. Nadal nic nie podejrzewając zaczynałem się zastanawiać kto niby ma to wszystko zjeść i wypić?
Chłopakom zmontowałem gokarta, pojechali we dwójkę po mleko i jajka. Długo nie wracali więc zaczynaliśmy się denerwować. Tak około szesnastej wyjrzałem poraz kolejny przez okno i… Wreszczcie zrozumiałem co się święci.
Irene, Johannes, Nills najpierw. Później Edyta i Maks. Wszyscy z dziećmi. Dla Nillsa był to Kindergeburtstag, nic dziwnego sam ma 19 lat;-)
Prezenty dostałem przeróżne. Świetne wino od Kousów, kamień z brokatem i rysunki od Weroniki, świnkę skarbonkę od chłopaków, od mamy pięć dych i czekoladki przeciwstresowe, od Ultra Heroes bon z życzeniami cudownego powrotu do zdrowia.
Bon już zrealizowałem.
W sobotę wpadł do mnie jeszcze Jacek i podarował mi miód półtorak. Pyszny:-)
Najlepszy jednak prezent zrobiła mi Sonia. Organizacja, przygotowanie, utrzymanie w tajemnicy tego przyjęcia. Udało się to jej wspaniale. Będę to długo pamiętał.
Hobbit 2
Choć gorączka przedświąteczna w pełni nie odmawiamy sobie przyjemności. Dzięki mojej mamie cała czwórka jest u niej, na całe szczęście, bo zatruli się czymś i to my mielibyśmy nieciekawą noc.
Reklamy, godzina prawie. Trzeba nauczyć się przychodzić później do kina. Film moim zdaniem mógłby być dokończony, bo niegotowego nie powinno się dopuszczać do dystrybucji, ale kalendarz pewnie nie pozwolił na dopieszczenie szczegółów, które może tylko mi rzuciły się w oczy. Śmiechu było co niemiara, Jackson stanął na wysokości zadania. Sam śmieję się nieraz do łez czytając ten fragment książki.
Choinkę w tym roku zamówiliśmy przez internet, leżała do wczoraj na balkonie, przed chwilą postawiliśmy ją w pokoju. We wtorek dzieci ją ubiorą, dziś jeszcze piekły z babcią Ewą ciastka na nią.
529. Hochheimer Markt
To wejdzie, lub już weszło nam w nawyk, że udajemy się do Hochheim by wymarznąć doszczętnie, pobrodzić w błocie i wydać za dużo pieniędzy.
Wczoraj udało się, że babcia Ewa nie szczędziła dzieciom przejazdów na karuzelach wszelakich. Kupowała im jedzenie, wyglądało to tak jak by nie jedli od tygodnia oraz opiekowała się nimi. Całą czwórką podczas naszej przejażdżki na tym monstrum:
Oprócz typowego jarmarcznego jedzenia na środku placu rozlokowała się średniowieczna gastronomia. Tam udało nam się zjeść nietypowo. Na straganach, bardzo ciekawie urządzonych, zamiast soli i pieprzu królowały przyprawy ziołowe, pieczywo z nie przemysłowej mąki było pieczone na ogniu, całość prezentowała się ismakowała przednio!
Dzień był udany, wnioski na przyszły rok to jeszcze cieplej się ubrać oraz wyjść z domu ciut wcześniej. Sześć godzin to optymalny czas, podczas którego zaliczyć można atrakcje rozrywkowe i kulinarne.
Ender’s Game 22:25

Cóż można powiedzieć? Film spektakularny, świetnie zagrany, efekty powalające…
Książka lepsza bo ma to wszystko co w filmie plus rozbudowane osobowości, powiązania pomiędzy bohaterami, które mają decydujący wpływ na głównego bohatera i historię trzymająca się po prostu kupy.
Szczęśliwi, którzy książek nie czytają.
Polecamy oczywiście ten film, z całego serca.:-)
Dziękujemy mojej mamie, że zaopiekowała się dziećmi podczas naszego wypadu:-D
To pisałem ja, Wojtek 😉
Tort dla Weroniki
Star Trek 2
Wróciliśmy z przedpremierowego pokazu najnowszego Star Treka. Tak jak pierwsza część J.J. Abramsa była zaskakująca tak kontynuacja wgniata w fotel. Cieszymy się. że mogliśmy zostawić dzieci z Ewą i w spokoju udać się tam, gdzie jeszcze nie było żadnego człowieka;-)
Walter waleczny
Dziś świętowaliśmy urodziny Wiktora i Wincenta na pływalni. Zaproszeni byli również Klara i Samuel z rodzicami oraz babcia Ewa. Frytki, lody i napój w zestawie urodzinowym w cenie urodzin do tego mieliśmy jeszcze ciastka i owoce. Głodny więc nie był nikt.
Kąpaliśmy się wszyscy, Ewa, Sonia Wiktor i Samuel poszli się wygrzać w saunie dodatkowo. Wincent i Weronika prawie cały czas przebywali w wodzie. Wincent w swoim kółku radził sobie świetnie, Weronika jakimś cudem przebiła jednego motylka, Walter za to musiał je zrzucić gdy zgodził się pójść ze mną na trampoliny.
Jako, że na najniższym podeście jest zamontowana na stałe trampolina trzeba z niej skakać czy się lubi czy nie. Ja nie lubię, bo nie umiem, Walter zdaje się być innego zdania.
Skoki na nogi są trudne, wpada się za głęboko pod wodę, woda wlatuje do nosa… Na głowę skakać zaproponowałem nieśmiało Walterowi spodziewając się oporu. Jakie było moje zdziwienie gdy posłuchał moich rad, zastosował się do nich i już pierwszy skok z brzegu basenu wykonał niemal bezbłędnie. Za chwilę już był na pierwszej trampolinie (1 m n p.w.) i skakał jak szalony. Najpierw pochwalił się Maksowi, później mamie, babci, Wiktorowi i Samuelowi.
Mieliśmy udane urodziny, szukamy czegoś dla Waltera i Weroniki teraz.
Alladyn – Aladyn
Choć po wczorajszej imprezie nie doszliśmy jeszcze do siebie to do teatru na przedstawienie dla dzieci dojść musielismy. Pogoda straszna, chlapa i przenikliwe zimno. Dobrze, że autobus zatrzymuje się prawie pod samym teatrem. Nie spoźniliśmy się, ze spokojem mogliśmy więc poczekać na Korusów. Miejsca mieliśmy na balkonie, widok bardzo dobry, dzieci tylko musiały kombinować bo przed nimi siedzieli dorośli. Weronika była oczarowana, Walter onieśmielony, Wiktor tak jak i my zaśmiewał się do rozpuku. Ja wprost płakałem ze śmiechu:-D
httpv://youtu.be/BOSt8S-HrFE?t=35s
Adwent 2012
Adwent czas zacząć!
To jest nasz kalendarz adwentowy. Kieszonki są jednak za małe więc sprawę rozwiązaliśmy za pomocą kuponów. Z bilecikiem z imieniem i datą do rodziców rano i niespodzianka zostaje wydana. Podoba się dzieciom takie rozwiązanie więc wszystko w porządku. Cieszy, bo mieliśmy obawy. Babcie się zobowiązały do wypełnienia kalendarza. Renata już wypełniła magazyn dla 15 kieszonek. Ewa obiecała resztę.
Mikołaj w ferajnie w poniedziałek, we czwartek w kościele. W sobotę Janina przyjdzie do nas byśmy my mogli pójść świętować w kręgu taekwondo.
Pierniki już upiekliśmy. Teraz leżakują aby nabrać wilgoci. Dwa miesiące roboty przy nich, ale efekt nieziemski! W przyszłym roku jeszcze wcześniej musimy się za nie zabrać tak, żeby pierniczki były już gotowe na początku adwentu. Jest kilka osób, które zasługują by im sprezentować paczuszkę z ciastkami.
Tort i babka co nie wszystkim smakowała
Dziś uczciliśmy Sonii urodziny. Każdy na swój sposób.
Sonia w domu zaplanowała, posprzątała, ugotowała, upiekła, udekorowała. Dzieci dwa tygodnie strzegły dostępu do swoich biurek, w których to skrzętnie pod kierownictwem artystycznym Wiktora, przygotowywały różne rysunki dla Mamy. Renata i Ewa przyjechały z prezentami, Janina nawet po ciężkim dniu w szkole przyjechała przed osiemnastą. Ja sam to niczym szczególnym się nie wykazałem oprócz pojechania na zakupy, ale nie jest to łatwa sprawa u nas więc trochę mnie to tłumaczy.
Tort jagodowy był przepyszny i każdy zjadłby jeszcze trochę… Babka orzechowa to nie rzecz dla wszystkich (patrz: Walter, Wincent i ja). Walterowi również nie przypadło do gustu kakao z piankami (w kokosowych wiórkach obtoczonymi). Walter ma to samo co ja, nie lubię jak się łączy rzeczy do siebie totalnie nie pasujące jak np. jogurt i orzechy.
Atlas Chmur
Fatinitza
YouTube tutaj
Wczoraj Janina zaopiekowała się dziećmi a my pojechaliśmy do teatru na premierę operetki Fatinitza.
Lista płac
Operette in drei Akten von Franz von Suppé Text von Friedrich Zell und Richard Genée Musikalische Leitung Florian Csizmadia Inszenierung Lydia Steier Bühne Katharina Schlipf Kostüme Ursula Kudrna Studienleitung Michael Millard Musikalische Assistenz Mino Marani Choreinstudierung Sebastian Hernandez Laverny Dramaturgie Carsten Jenß Graf Kantschukoff, russischer General Ks. Hans-Otto Weiß Fürstin Iwanowna Lydia Uschakoff Vida Mikneviciute Izzet Pascha Alexander Spemann Osipp/Wasil Reiner Weimerich Wache/Iwan Patrick Hörner Steipann, Sergeant Ks. Jürgen Rust Wladimir Samoiloff Patricia Roach Julian von Golz Thorsten Büttner Hassan Ion Dimieru Nursidah Danaila Dimitrova Zuleika Katja Ladentin Diona Ewa Wargin Besika Aviva Piniane Wuika Hans-Helge Gerlik Mustapha Florian Gierlichs
Bardzo się nam podobało. Tak jak bez przerwy psioczę na scenografię, odbieganie od oryginału itd. Tak w tym przypadku wplecenie w tę historię reportera ZDF (ZEF) jest świetnym posunięciem.
Starsi będą oburzeni, bo już pewnie zapomnieli co pod kołdrą robili, ale wszyscy na siłach śmiali się do rozpuku. Polecamy!
Dziekujemy!
Dziękujemy!
Szczególnie babci Renacie, za wspólnie spędzone wakacje w Polsce, za gościnę w domu i zwariowany wyjazd nad morze, za wypoczynek i wsparcie. Bardzo dziękujemy Mamo, Babciu!
Dziękujemy bardzo za przemiła atmosferę, a przede wszystkim za pyszne jedzonko u cioci Iwony i wujka Stasia. Oby do następnego razu! Zapraszamy do nas!
Również babci Ewie bardzo dziękujemy za pomoc w rozpoczęciu nowego roku szkolnego. Od soboty Weronika, a od wtorku również Wincent spędzają czas na ogródku u Ewy.
Polskie morze
Sonia w tym momencie stoi z Renatą i dziećmi na przystanku w Mielnie. Czekają na autobus, który zawiezie je do Łazów gdzie czeka ich tygodniowy wypoczynek.
Ciekawe jakie będą mieli przygody. Czekam z niecierpliwością na zdjęcia i opowieści.
Roczek Wincenta
Dzisiaj na ogródku w Finthen wyprawiliśmy Wincentowi pierwsze urodziny. Tak, to był piękny dzień. Były babcia Renata, babcia Ewa, ciocia Janina i Edyta – matka chrzestna Wincenta z rodziną. Były prezenty, dobra pogoda, pyszny tort, mięsko z grilla i zabawa. Wiktor dał swój pierwszy koncert na pianinie a Ewa zabawiała dzieci rytmiką. Najważniejsze, że Wincent dobrze się bawił. Jako najmłodszy z czwórki rodzeństwa nadzwyczajnie sobie z pozostałą trójką radzi.
Święta były i to nie jedne
Ale mamy tyły. Święta Bożego Narodzenia obchodziliśmy w licznym, rodzinnym gronie. Tydzień przed ich rozpoczęciem, przyjechała moja mama, Renata, a Ewa wraz z Janiną dojeżdżały do nas w Wigilię oraz I i II Święto. Atmosferę mieliśmy udaną, padał śnieg, przygrywały kolędy, chodziliśmy na msze, na sanki, ale z jedzeniem niestety przesadzliśmy. Było przesmacznie ze stekami z tuńczyka, barszczem, karpiem w słodkim sosie Ewy, kapustą z grzybkami, makiełkami, piernikiem, kaczką, kurczakiem z dynią dla dzieci oraz słodkościami od Renaty i tradycyjnie ciastkami Ewy. Prezentów była cała masa pod choinką. Najwięcej dla dzieci, bo one najbardziej się cieszą z niespodzianek w paczkach.
Jednak jak już wspomniałam, nie jedne święta już minęły. Jak co roku, urodzinowe świętowanie rozpoczął 17 stycznia Wojtek.
Moc życzeń; radości życia w wierze i miłości, całusów i uścisków od najbliższych!
Mikołaj 2010
Ale się dzisiaj działo!!!
Wiktor na przedstawienie, Walter i Weronika do przedszkola, ja do Zulassungstelle wy- i zarejestrować samochody. Sonia przyjmowała moją mamę z prezentami, Renata przyjechała – z prezentami – i zostanie jakiś czas. Ja pojechałem pociągiem do Kolonii po samochód. Dawno nie miałem okazji tak długo czytać Pochłonąłem całą książkę („Miasto na górze” Bułyczowa), podróż minęła bardzo szybko. Przed godziną wróciłem naszym nowym Voyagerem.
Dzieci po dzisiejszym dniu padły, każdy dostał masę prezentów. Walter dostał do kompletu Buzza Lightyera, Weronika w pełni wyposażoną kuchnię, Wincent pierwszy komplet autek. Słodyczy tony po dzisiejszym dniu! Rewe pokazało się z najlepszej strony – zapakowali dzieciakom do kozaków tylko owoce!
Wiktor już chyba jutro przeniesie się do naszej byłej sypialni, czeka tam już na niego nowe łóżko. Biurko zakupione na ebaju odbiorę jutro. Można powiedzieć, że ma komplet.
Jesień idzie, nie ma na to rady…
Kartony zaliczyły już przejażdżkę z piwnicy do mieszkania i z powrotem. Szafy wypełniły się odpowiednimi rzeczami na taką pogodę.
Wiktor nie ustaje w poszukiwaniach zaginionej w szkole kurtki, Weronika nadal aklimatyzuje się w przedszkolu.
Mnie dopadł jakiś ból gardła i ogólne osłabienie, Weronika i Wincent przechodzą to jakoś łagodniej.
Jeśli w sobotę nie będzie padać to zaliczymy w Finthen poprawiny zakończenia sezonu grillowego. Mama kupiła sobie rower i trzeba go poskręcać. Renata jutro zawita do nas na tydzień w drodze do pracy.
My przygotowujemy się do przeniesienia się do innego pokoju. Musimy zwolnic sypialnię i zaadaptować ją na pokój dla Wiktora i Wincenta. Czekamy tylko na dostawę łóżka, zastanawiamy się jeszcze nad biurkiem.
3 miesiące!
Witamy po przerwie.
Trzy miesiące nie pisaliśmy, gdyż:
- Wincent — wiadomo,
- Weronika — nie spodziewaliśmy się takich przejść,
- Wiktor — szkoła i j.w.,
- Walter — on jeden zasługuje na pochwałę (Wincent nie startuje w tym konkursie)
- czterdzieści dni czekać musieliśmy na uwolnienie domeny.
Teraz już raczej na bieżąco będziemy się dzielić tym co mamy.
Sezon grilowy zamkneliśmy w niedzielę w Finthen, teaz tylko czekamy aż Weronika pójdzie do przedszkola.